Warszawa

powrót

Dom przy Chocimskiej – ul. Chocimska 35

Modernistyczna kamienica z elementami art deco przy ul. Chocimskiej 35, słynąca z nietuzinkowych lokatorów. Maestro mieszkał tam od 1953 roku aż do śmierci. Rodzina Rowickich zajmowała 140 metrowe mieszkanie na 5 piętrze. Ich sąsiadem był profesor Władysław Tatarkiewicz wybitny polski historyk i filozof. Wcześniej w kamienicy mieszkał pisarz Witold Gombrowicz, bywali tu z wizytami również Władysław Szpilman, Witkacy i Bruno Schulz. Kamienica znajdowała się blisko Łazienek Królewskich. Był to jeden z dwóch budynków, w których po wojnie mieściły się biura odbudowy Warszawy.

Filharmonia Narodowa - ul. Jasna 5

Najważniejsze miejsce pracy Maestro. Instytucją, z którą był związany przez 25 lat jako jej dyrektor artystyczny i główny dyrygent. To właśnie Witold Rowicki był jednym z tych, którzy doprowadzili do odbudowania siedziby Filharmonii poprzez zebranie kilkuset podpisów ludzi pracy, kultury i sztuki pod apelem do władz o jej szybką odbudowę.

Mieszkanie na Nowym Świecie – ul. Nowy Świat 57

Gdy w 1950 r. Witold Rowicki został powołany przez ówczesnego Ministra Kultury na stanowisko Dyrektora Artystycznego Państwowej Filharmonii w Warszawie, musiał przeprowadzić się z Katowic do stolicy. Pierwsze mieszkanie jakie wraz z rodziną otrzymał do dyspozycji znajdowało się na Nowym Świecie. Choć było ono nieduże stało się miejscem otwartym dla wielu artystów i przyjaciół Dyrygenta.

Pasaż Rowickiego

Deptak leżący na tyłach domu handlowego Sezam, równolegle do ulicy Marszałkowskiej. Łączy ulicę Moniuszki z ulicą Świętokrzyską. Pasaż pozostawał bezimienny do 7 lipca 2005 roku kiedy to na wniosek Filharmonii Narodowej nadano mu imię Witolda Rowickiego.

Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna – ul. Okólnik 2
(obecnie Uniwersytet Muzyczny im. F. Chopina)

Jedno z miejsc pracy Witolda Rowickiego w Warszawie. W latach 1952 – 1954 Maestro prowadził tam klasę dyrygentury. Miał również pod swoją opieką orkiestrę uczelnianą. Jego uczniami byli m.in.: Władysław Kabalewski, Franciszek Klimczak i Andrzej Markowski.

Sala „Roma” – ul. Nowogrodzka 49
(obecnie Teatr Muzyczny Roma)

W latach 1950-1954 tymczasowa siedziba Opery i Państwowej Filharmonii w Warszawie. Po podjęciu decyzji o stworzeniu orkiestry Filharmonii Warszawskiej misję tę powierzono Witoldowi Rowickiemu. W Sali „Roma” Maestro prowadzi próby i pierwsze koncerty. Dochód z części z nich przeznaczony zostaje na odbudowę stolicy.

Stare Powązki – ul. Powązkowska 14

Miejsce ostatniego spoczynku Witolda Rowickiego.
Kwatera 2, rząd 2, grobowiec 7

Teatr Wielki – Plac Teatralny 1
(Obecnie Teatr Wielki – Opera Narodowa)

W 1965 r. Minister Kultury Lucjan Motyka powołuje na stanowisko dyrektora muzycznego Teatru Wielkiego Witolda Rowickiego. W Teatrze Wielkim Maestro działał dwa lata. Już 20 listopada 1965 r., na otwarcie nowego gmachu teatru, przygotował i zadyrygował premierą „Strasznego Dworu” Stanisława Moniuszki. Później, 18 września 1966 r. w ramach X Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” przygotował i poprowadził prawykonanie dramatu muzycznego Tadeusza Bairda „Jutro” w inscenizacji i reżyserii A. Bardiniego.

Łazienki Królewskie – ul. Ujazdów 2

Park usytuowany w pobliżu kamienicy, w której mieszkał Witold Rowicki. Miejsce częstych spacerów, joggingu oraz koncertów Maestro w Teatrze na Wyspie. Łazienki Królewskie zostały też utrwalone na wielu filmach kręconych przez Dyrygenta kamerą 8 mm. W roli bohaterów pierwszoplanowych – kaczki, wiewiórki i łabędzie.